5. Program Ramowy Badań, Rozwoju Technologicznego i Demonstracji (5. PR) Unii Europejskiej 1998-2002 był kontynuacją działań prowadzonych przez Komisję Europejską w ciągu 30 poprzednich lat.
5. PR koncentrował się na podnoszeniu konkurencyjności Unii, przede wszystkim jej przedsiębiorstw, na poprawie warunków życia, wsparciu innych polityk wspólnotowych i wzmocnieniu związków nauki z przemysłem. Szczególną uwagę UE przywiązywała do podniesienia poziomu europejskiego know-how i innowacji technologicznych oraz wzmocnienia całego procesu innowacyjnego.
W ramach 5. PR wyróżniano cztery Programy Tematyczne:
– Jakość życia i zarządzanie żywymi zasobami (LIFE)
– Społeczeństwo informacyjne (IST)
– Konkurencyjny i zrównoważony wzrost (GROWTH)
– Energia, środowisko i zrównoważony rozwój (EESD).
Ponadto funkcjonowały trzy Programy Horyzontalne:
– Umocnienie międzynarodowej roli wspólnotowych badań naukowych (INCO-2)
– Promocja innowacji i popieranie udziału małych i średnich przedsiębiorstw w projektach badawczych (SME)
– Zwiększanie potencjału ludzkich zasobów badawczych i podstaw wiedzy społeczno-ekonomicznej (IMPROVING).
Warunkiem uczestnictwa w 5. Programie Ramowym było tworzenie międzynarodowych konsorcjów zmierzających do rozwiązywania priorytetowych problemów ujętych w programach tematycznych i horyzontalnych.
W ramach 5. PR można było realizować następujące typy projektów:
1. Projekty badawczo-rozwojowe (R&D) – typowe projekty badawcze dotyczące rozwoju lub poprawy technologii, usług lub produktów odpowiadających strategii UE.
2. Projekty wdrożeniowe (demonstration) – sprawdzanie w praktyce opracowanej technologii z przeważnie zakończoną fazą badań, jeżeli technologia ta nie mogła być bezpośrednio skomercjalizowana.
3. Projekty łączone (combined) – projekty, które zawierały dwa powyższe rodzaje projektów (z wydzieloną częścią badawczą i wdrożeniową).
4. Projekty współpracy badawczej CRAFT – umożliwiające grupie małych i/lub średnich przedsiębiorstw (MŚP) mających podobne problemy do rozwiązania zlecanie instytucjom badawczym wykonania koniecznych badań na koszt Komisji Europejskiej.
5. Grant przygotowawczy (exploratory award) – pozwalał pokryć koszty opracowania przez MŚP finalnego wniosku projektowego dla jednego z ww. rodzajów projektów.
6. Wsparcie dla infrastruktury badawczej (support for access to research infrastructure) – które umożliwiały naukowcom dostęp do europejskiej infrastruktury badawczej (sprzęt, laboratoria, zbiory itp.).
7. Stypendia szkoleniowe Marie Curie (training fellowships) – stypendia dla naukowców na przeprowadzenie badań za granicą oraz dla instytucji na przyjmowanie stypendystów – 6 typów stypendiów.
8. Sieci badawczo-szkoleniowe (training networks) – promowanie badań poprzez szkolenia, przeznaczone szczególnie dla naukowców przed i po doktoracie.
9. Sieci tematyczne (networks) – sieci tematyczne grupujące różne instytucje (centra badawcze, uniwersytety, wytwórców, użytkowników) wokół danego problemu naukowo-technologicznego.
10. Działania koordynujące (concerted actions) – projekty polegające na koordynacji działań dla już istniejących krajowych projektów badawczych w celu wymiany doświadczeń (wyjazdy, seminaria, konferencje, publikacje).
11. Działania towarzyszące (accompanying measures) – działania wspomagające implementację określonych programów oraz przygotowanie przyszłych działań programów (seminaria, konferencje, publikacje, analizy, akcje promujące).
12. Wsparcie eurokonferencji (Euroconference).
13. Wsparcie rozwoju infrastruktury (Technology Take-up).
Więcej na temat 5. PR znaleźć można pod adresem: http://www.cordis.lu/fp5/
